Hoi Noeme,
Ik ben momenteel in Lin's café in Savannakhet (stad). Een gastvrije, gezellige plek met een goede menukaart en gratis internet en één van de weinige plekken met uitgebreide, concrete informatie voor mensen die de provincie willen verkennen. Ze hebben allerlei brochures, zo ook over de Ho Chi Minh Trail. De brochure leidt in als volgt:
“The Ho Chi Minh Trail was a transport logistic system during the Vietnam War. It ran from north to south, mainly through Laos and Cambodia. It was not a single route, but rather a complex maze of routes and paths. Today, peace is restored and the trail is covered by deep forests. Along Route No.9, a lot of roads which used to be part of the Ho Chi Minh Trail, run from north to south. Visitors may wonder at dramatic contrasts between the peacefulness of the area today and the past as evidenced by craters left behind by air bombing. Don't enter the forest without local guides since unexploded bombs still remain.”
De brochure heeft een heel bruikbare plattegrond en beschrijft de bezienswaardigheden in en rond drie grotere plaatsen die guesthouses, restaurants en een busstation hebben: Phine, Virabouly en Sepon. Een vierde plaats, Den Savanh, aan de grens met Vietnam, heeft volgens het kaartje geen guesthouse. De brochure beschrijft plekken rondom deze stadjes van gebombardeerde bruggen, goud- en kopermijnen (van bedrijven die behulpzaam zijn in het opruimen van UXO), en plekken in de jungle die de ‘atmosfeer ademen’ van de trail. Voor publiek transport ben je aangewezen op lokale bussen en song tews (jumbo tuk-tuks).
Je route zou in Savannakhet (stad) kunnen beginnen, waar ik je aanraadt om het kantoor van ‘UXO SVK’ te bezoeken. Een Amerikaanse NGO met een stuk of honderd Laotiaanse ‘deminers’ in dienst. Ze tentoonstellen onschadelijk gemaakt materiaal, veel foto's over het werk ter plekke, en (vrij beperkte) lectuur. Niet zo uitgebreid en op toerisme ingesteld als MAG (een voorname NGO in de Xieng Khoung provincie in het Noord-Oosten). Stel je er dus niet te veel van voor, maar voor een eerste indruk is het goed om er een kwartiertje te kijken.
Wat betreft bussen… Volgens informatie hier (daterend van oktober 2010), is er dagelijks een lokale bus naar Sepon. Het is 30.000 kip (bijna drie euro). Er vertrekken bussen om 7u, 8u, 10u, 11u, 12.30u en de laatste om 14u. De trip is bijna tweehonderd kilometer en duurt ongeveer vier uur. De bus doet na circa drie uur het station in Phine aan, van waaruit je panorama views, etnische dorpjes, een gebombardeerde brug en rivierstroompjes in de jungle (Dong Phou Vieng National Park) kunt bewonderen. De dorpjes en brug (aan route 23) zijn nog wel op behoorlijke afstand van Phine.
Je kunt vanaf Savannakhet ook de bus nemen naar Virabouly (is meer naar het Noorden), met een ‘weaving center / market’, ‘stone pillars’ en ‘gold mining view’. Deze trip is 233 km. en duurt ook ongeveer vier uur. Bussen vertrekken rond dezelfde tijden, en kosten 45.000 kip (vier euro).
Op de route van Sepon naar Den Savanh (de Vietnamese grens) vind je jungle met kraters, watervallen, kabelbruggen en het ‘Lam Son War Museum’. De laatste voor jou wellicht heel interessant.
Voor wat betreft bussen naar Hue (Vietnam): vanuit Savannakhet gaan er op doordeweekse dagen VIP-bussen, die om 10 uur ‘s ochtends vertrekken, er acht uur over doen en 110.000 kip kosten. Een ’gewone' bus (90.000) kip van Savannakhet naar Hue is er ook. Deze vertrekt om 22 uur ‘s avonds, doet volgens mij rond 1 uur ’s nachts Sepon aan, maar wordt sterk afgeraden omdat er van drie uur tot 8 uur 's ochtends bij de grens gewacht wordt tot de douane opengaat. Nachtelijke uren bij de grens schijnen behoorlijk vermoeiend te zijn, omdat je niet in de bus mag blijven en er vervelende mensen die van alles van je willen. Over bussen van Sepon of Den Savanh naar Hue heb ik geen informatie, maar allicht zijn ze er overdag.
Ik heb deze plaatsen zelf nog nooit bezocht. Maar ik geloof dat de hoofdwegen goed zijn (aangezien Route 9 een van de belangrijkste transportroutes tussen Thailand en Vietnam is geworden), en ik geloof verder dat je wel zelfredzaam moet zijn, aangezien je niet veel Engels-sprekende Laotianen zult treffen (oudere mensen spreken vaak nog wel een woordje Frans), en je als blanke een vrij unieke verschijning bent in de provincie. In hoeverre je gemakkelijk Engels-sprekende gidsen kunt vinden, durf ik niet te zeggen.
Als je wilt dan kan ik foto's maken van de brochure en deze naar je toemailen.
Met vriendelijke groet, sok dii!
Johan